Mandala - obraz świata i człowieka
wykład otwarty w cyklu : Okna, drzwi, spotkania ...
Zgodnie z rozumieniem Junga mandala jest symbolicznym wyrazem wewnętrznego centrum człowieka, jego nieuchwytnej Całkowitości. Mandala to także "naczynie", w którym odbywa się przemiana człowieka.
Istotą symbolu mandali jest to, że wyraża on szczególny moment zjednoczenia przeciwieństw. Jest amplifikacją tego punktu, w którym to co istnieje, dostępuje zjednoczenia. Właśnie dlatego Jung określa ją mianem "symbolu jednoczącego".
Mandale w rozumieniu Junga, to wszelkiego rodzaju wytwory imaginacyjne czy wyobrażenia zgodne z powyższym wzorem, które jednak wyrażane mogą być w różny sposób np. w postaci rysunków, rzeźb czy nawet ruchów w tańcu czy w rytuale; gdyż istnieje nieskończona liczba możliwych ich sposobów przejawiania się.
"Zachodnia mandala nie jest rzecz jasna formą dogmatyczną, ponieważ powstaje w pełni indywidualnie; jest to jeszcze swobodna gra fantazji. Wschodnia mandala to już gotowa maszyna, do której człowiek wsiada, by poddać się procesowi przemiany; europejska wersja przemiany nie jest czymś skończonym, ponieważ ciągle jeszcze znajduje się w trakcie procesu powstawania – to nader indywidualna forma wyrazu, a każdy kto wykonuje taki rysunek, ma poczucie, że pracuje nad powstaniem wytworu, który
bez reszty zawiera jego samego. Autorowi wydaje się, że jest to jakaś wariacja czy fantazja indywidualna, do głowy mu nie przyjdzie, iż mogłoby to mieć jakieś ogólne znaczenie. A zatem mandala funkcjonuje na Zachodzie jako środek do wyrażania samego siebie – to całkiem inna sytuacja niż na Wschodzie.". (C. G. Jung, "Analiza marzeń sennych")
INFO