Mózg jako spektrometr.
Konferencja: UMYSŁ. Nauka, sztuka, religia.
W wykładzie zaproponowano rozumienie wzrokowego układu poznawczego w oparciu o model spektrometru, który pozwala zrozumieć: obiektywizowanie percepcji, wybór informacji ze środowiska oraz rolę zjawiska powidoku w spostrzeganiu. Przedstawiony model ma charakter dwuaspektowy i wyróżnia spostrzeżenia oraz wewnętrzne wrażenia doświadczane jako efekty następcze. Pierwowzorem opisu układu wzrokowego jako spektrometru jest teoria wypływu H. Helmholtza, która wyjaśnia problem stabilizacji obrazu świata mimo poruszania oczami oraz opisuje związek percepcji z motoryką, współcześnie określany jako tzw. poznanie ucieleśnione. Cały układ wzrokowy stanowi system sprzężenia zwrotnego, w którym zgodnie z koncepcją Helmholtza powidok jest sygnałem sterującym percepcją i przejawem intencjonalności poznawczej. W artykule przedstawiono szereg argumentów, które przemawiają za rozumieniem układu wzrokowego jako spektrometru, z których najważniejszym jest percypowanie figury jako jaśniejszej niż tło, na co zwrócili uwagę już psychologowie postaci. W opisie układu wzrokowego jako spektrometru uwzględniono dwa układy wzrokowe opisane przez A. D. Milnera i M.A. Goodale’a. W zakończeniu przedstawiono propozycje wykorzystania modelu spektrometru do badania procesów poznawczych, podkreślając znaczenie zjawiska powidoku jako przejawu przetwarzania informacji wzrokowych.
Dr Mirosław Harciarek – psychoterapeuta, hipnoterapeuta, doktor psychologii. Psycholog kliniczny i psychoterapeuta na Oddziale Psychiatrycznym Szpitala Miejskiego w Czeladzi w latach dziewięćdziesiątych. W latach 1999- 2008 przewodniczący Grupy Hipnoterapii Sekcji Naukowej Psychoterapii przy Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym Oddział w Krakowie. Członek Komisji nauk Psychologicznych Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Katowicach. Autor kaset terapeutycznych „Relaks”, „Redukcja stresu” oraz książek „Holografia mózgu”, „Podstawy psychologii realistycznej według Karola Wojtyły”. Obszar zainteresowań, prac badawczych i praktyki dotyczy: hipnozy, psychoterapii, procesu poznania, efektów następczych, pracy półkul mózgowych oraz problematyki świadomości. Szczególnie zajmuje się lękami, fobiami, nerwicami i depresjami. Od roku 1978 zajmuje się psychoterapią indywidualną i grupową. Stosuje hipnozę i hipnoterapię. W ponad 30 letniej pracy terapeutycznej wykorzystuje także ćwiczenia jogi oraz ćwiczenia oddechowe. Organizuje i prowadzi warsztaty antylękowe, spotkania terapeutyczne, grupy terapeutyczne walki z lękiem, treningi antystresowe, kursy oraz seminaria poświęcone hipnoterapii i psychoterapii.
Zasady uczestnictwa, rejestracje, rezerwacje, bilety - [link]
patronat:
